कठोर दिसतो बाप वरूनी
हृदय त्याचे कोमल असे
चेहऱ्यावरी चिंता साऱ्या
ओठावरी हास्य असे
आयुष्यभर कष्ट करी
ठिगळाचे तो कपडे वापरी
झिजल्या चपला त्याच्या
पायाला त्या चटके बसती
खाऊ आणण्या मुलांसाठी
धडपड त्याची सदा असती
व्हावे मुलांचे कल्याण
हीच आशा असे मनी
स्वप्न त्याचे पूर्ण करुनी
पितृऋण फेडूनी त्याचे
व्हावे मुलांनी उतराई
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा