काव्य रसिक

गुरुवार, १३ मे, २०२१

आईची व्यथा


पदराचा झुला करून तुले म्या झोपविल

पोटाले चिमटा काढून तुले म्या भरविल

पैसे नवते जवळ तरी तुले म्या शिकविल

तुयासाठी लोकांची उंबर म्या झिजविल

खूप कष्ट करून तुले कामधंद्याला लाविल

तू पोटापाण्याला लागल्यावर तूव लगीन लावून दिलं

तूव लगीन लावल्यावर म्या समाधान पावल

सुखाचे दिस दावले म्हून देवाचं आभार म्या मानलं

पन हाय रं देवा दोन वरसातच तुन मले वृद्धाश्रमात धाडलं


२ टिप्पण्या:

अभिवादन विर सावरकरांना

  वी रास मुजरा जन्म भगुर गावी ज्या विनायकाचा झाला, बाल वयातच त्याने लढा स्वातंत्र्याचा आरंभला, काव्य,लेख,पुस्तके लिहून, देशाप्रती अभिमान जाग...