मृत्यू

 अकस्मात होत्याचे नव्हते

करून जातो

आता होता कोठे गेला

भांबावून सोडतो

आनंदाचे दोन चार क्षण

खिळवून ठेवतो

दु:खाची लाट येताच

आनंद दूर जातो

मनाचा बांध फुटतो

अश्रूंचा पूर वहातो

मिळाले त्यात समाधान माना

शिकवून जातो

हसतखेळत जगा हा

संदेश देऊन जातो

तोच हा मृत्यू जो

मनाला चटका लावून जातो